بايگانی در دسته ‘سیاسی’

اخیرا در طی جلسه کمیسیون ویژه بررسی برجام در مجلس، دکتر سعید جلیلی، دکتر باقری، دکتر عباسی و بقیه اعضای تیم مذاکره کننده، به کمیسیون دعوت شدند.

داشته های دولت جدید قبل از مذاکره
۲۰ هزار سانتریفیوژ
پیشرفت ۸۶ درصدی در راکتور اراک
آماده‌سازی و راه‌اندازی سایت فردو و تبدیل آن به یک سایت غنی سازی
تبدیل راکتور تحقیقاتی تهران به مرکز تولید رادیودارو (تامین نیاز حدود یک میلیون بیمار به دارو)
تولید ایزوتوپ‌های پایدار
تولید غنی سازی ۲۰ درصد
تولید صفحات سوخت ۲۰ درصد و ادامه کار راکتور تهران
ذخیره ۴۱۸ کیلوگرم مواد با غنای ۲۰ درصد
ذخیره ۷۰۰۰ کیلوگرم مواد با غنای ۵ درصد
ذخیره ۱۰۰ تن آب سنگین
توان بالفعل و کامل تولید سانتریفیوژهای نسل یک و نسل دو
گسترش افقی و عمودی عملیات تحقیق و توسعه غنی سازی روی ۷ مدل ماشین
تکمیل و بهره‌برداری نیروگاه بوشهر
تولید مجتمع سوخت راکتور آب سنگین
بی اعتبار کردن گزینه نظامی
عدول کردن آمریکا از پیش شرط اجرای قطعنامه‌ها برای گفتگو
ناامید شدن دشمن از اینکه تحریم‌ها مانع پیشرفت ایران بشود
ناامید شدن دشمن از اینکه حذف فیزیکی، خرابکاری و … مانع پیشرفت هسته‌ای کشور بشود
تمیهدات لازم برای اقتصاد مقاومتی برای بی اثر کردن تحریم‌ها
ناامید شدن دشمن از فتنه ۸۸ و رقم خوردن حماسه سیاسی انتخابات ۹۲
اقتدار و موقعیت منطقه‌ای نظام، پیروزی‌های ۳۳ روزه، ۲۲ روزه، ۸ روزه، ناکامی آنها در اسقاط دولت‌های دوست ما مثل سوریه و …
قبول کردن اینکه ایران استثنا نباشد
قبول کردن اینکه پرونده ایران در چارچوب NPT بررسی شود
وادار کردن طرف مقابل به سمت مولفه‌های یک توافق خوب
به دست آوردن چندین بیانیه حمایتی از جنبش عدم تعهد در پایان هر دوره
حل و فصل ۶ مساله باقیمانده بین ایران و آژانس
ناتوانی اجماع آنها علیه ایران در شورای امنیت و جهت‌گیری آنها به سمت تحریم‌های یک جانبه
عقب‌نشینی آمریکا از عدم غنی‌سازی به عدم ساخت کلاهک هسته‌ای

تقریبا از ۱۰۰ حق خود در برجام انصراف داده‌ایم، بعضی زماندار و بعضی همیشگی
۲۰ مورد ابدی و همیشگی
۱۸ مورد مسکوت است، براش سقف زمانی قرار داده نشده
۴۰ مورد برای ۱۵ سال است
۱۶ مورد برای ۱۰ سال

دریچه‌ها و منفذهایی که برای دسترسی و بازرسی بیگانگان به حیطه‌های نظامی و حساس ما مطرح شده
۲۴ مورد همیشگی است
۸ مورد ۱۵ تا ۲۰ سال است
۲۰ مورد برای ۱۰ سال است

دستاوردهایی که از آن کوتاه آمدیم:
۹۷۰۰ کیلوگرم از مواد غنی شده کاهش پیدا می‌کند، از ۱۰۰۰۰ کیلوگرم به ۳۰۰ کیلوگرم
قبل راکتور آب سنگین اراک با تزریق بتن به منفذهاش، کارایی‌اش را از دست می‌دهد و نابود می‌شود
کل مواد ۲۰ درصد ذخیره شده

چند تا مبنا وجود دارد که نکات اصلی است که درست نبوده است
پذیرش استثنا بودن ایران، که نتیجه آن حقوق کمتر و تکالیف بیشتر است
اجازه جایگزین حق شده است
به جای اینکه به حقوق ما تاکید شود، اجازه داده شده که در بعضی جاها ایران کاری انجام بدهد
طرف مقابل به خصوص طرف آمریکایی یک معیارهای نامتعارف و فراتر از NPT را برای گفتگو قرار داده،‌مثلا: یک سال گریز هسته‌ای، منحصرا صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای، نتیجه‌گیری گسترده‌تر آژانس، حفظ همه‌ی مواد هسته‌ای در فعالیت‌های صلح‌آمیز
در اینجا از توافق ژنو [با همه‌ی ایرادات و انتقاداتی که به آن وارد بود] نیز عقب‌نشینی‌هایی صورت می‌گیرد، مثلا شروط بیشتر برای برخورداری از حقوق محدود، کوچک شدن دایره‌ی لغو تحریم‌ها، پذیرش موضوع تحقیق و توسعه در دستور کار
مثلا در بحث کوچک شدن دایره‌ی تحریم‌ها: در توافق ژنو آمده بود که به طور جامع تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای چه در شورای امنیت، چندجانبه و یکجانبه برداشته می‌شود
اما در توافق وین محدوده‌ی لغو تحریم‌ها کاهش پیدا می‌کند: فقط به تحریم‌های اقتصادی، مالی پرداخته شده و تحریم‌های تسلیحاتی و موشکی باقی مانده است

به طور خلاصه:
تنازل از حقوق و اکتفا به برخی اجازه‌ها:
محدودیت‌ها و محرومیت‌های ۱۰، ۱۵، ۲۵ ساله و بعضا همیشگی
فعالیت‌های محدود و مشروط هسته‌ای
وقفه و اخلال در غنی‌سازی و تحقیق و توسعه آن، به شکلی که تامین نیاز امروز کشور، پس از ۴۰ سال ممکن خواهد بود

در بحث بازرسی‌های غیرمتعارف:
با پذیرش نظارت‌های غیرمتعارف و فراتر از پروتکل، دریچه‌هایی باز میشه، نه تنها برای آژانس، حتی برای کشورهایی که برخی اقلام را به ایران صادر می‌کنند!

در بحث تحریم‌ها:
حفظ ساختار تحریم‌ها
باقی ماندن بحش قابل توجهی از مصادیق تحریم‌ها
مشروعیت دادن به ساز و کار بازگشت‌پذیری فوری و قانونی شورای امنیت
مجازات ایران در صورت اعتراض به عدم پایبندی طرف مقابل به مفاد برجام!
طبق قطعنامه شورای امنیت، تا ۱۰ سال موضوع ایران ذیل ماده ۴۱ باقی می‌ماند

ای یاد تو شورافکن و پیغام تو پر جوش
آوای تو نجوای هزاران لب خاموش
آنجا که تو رخساره نمایی همه چشمند
وانجا که سخن ساز کنی جمله جهان گوش
در سینه ترا گر نه غم خلق جهانست
از نای تو شکوای قرون از چه زند جوش
فریاد تو ویران‌گر بنیان نفاق است
ای پرچم توحید ترا زیب بر و دوش
بانگ تو خروشی است ملامت‌گر تاریخ
برخاسته از نای هزاران لب خاموش
بد خواه تو حشر سرافکنده خویش است
همراه تو با عزت و اکرام هم‌آغوش
تا بر ورق دهر نشیند سخن عشق
هرگز نکند یاد ترا خلق فراموش
پاس تو نگهدارد و جاه تو شناسد
هر با خبر از دانش و هر بهره‌ور از هوش

شعر استاد حمید سبزواری در مدح رهبر معظم انقلاب

مردم را نمی‌توان به زور به بهشت فرستاد، ولی منتقدان و مخالفان را می‌توان به زور به جهنم فرستاد.

این منطق رئیس جمهور منتخب کمتر از نصف مردم درباره بهشت و جهنم است.

آنگاه که دلسوزان و فعالان فرهنگی، توصیه به امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، رئیس جمهور از به زور فرستادن مردم به بهشت انتقاد می‌کند!

و آنگاه که دلسوزان و فعالان سیاسی، مذاکرات حوزه سیاست خارجی را نقد می‌کنند، آن‌ها را به جهنم حواله می‌دهد! البته بعد از اینکه آن‌ها را افراطی، بی‌شناسنامه، کلاهبردار و … برچسب زده است.

آقای روحانی فکر می‌کند هنوز در تابستان ۹۲ هستیم که سرخوش و سرمست از پیروزی در انتخابات، خود را میزان اعتدال و دیگران را هر که باشد، نماد افراط و خشونت و … معرفی می‌کند.

باید به ایشان یادآور شد که انتخابات بیش از یک سال است که تمام شده و شاید شما این حرف‌ها به این خاطر می‌زنید که صورت مساله را عوض کنید و مردم، وعده‌های انتخاباتی شما را فراموش کنند.

یکی از روزنامه‌ها که سیاست یکی به نعل و یکی به میخ را در پیش گرفته است و در نقد آقای روحانی، لگدی هم به سمت آقای احمدی نژاد پرت کرده تا شدت عصبانیت طرفداران روحانی را کنترل کند، ادبیات دو سال اخیر روحانی را با احمدی نژاد مقایسه کرده و در پایان نتیجه گرفته: “سعی کنید همان حسن روحانی باشید، زیرا همان یک محمود احمدی نژاد برای ما کافی است!”

غافل از اینکه احمدی نژاد اگر گفت: «آب را بریز آنجایی که می‌سوزد…»، «آن قدر قطعنامه صادر کنید که قطعنامه دانتان پاره شود…»، «یقه شان را می‌گیریم و سرشان را به سقف می‌کوبیم…»، «اون ممه رو لولو برد» و …  ؛ همه‌ی این‌ها را به بیگانگان می‌گفت نه هموطنان خودش! خونسردی احمدی نژاد در مقابل منتقدان و ادب او در برخورد با مخالفان، غیرقابل انکار است. حال چگونه رفتار این دو با هم قابل مقایسه است؟!

آمار عصبانیت‌ها و رفتارهای دور از عرف آقای روحانی روزافزون است.

همه عصبانیت او در مناظره ۸ نفره، عصبانیتش در گفتگوی ویژه خبری، عصبانیتش در دیدار با دانشجویان در زمان انتخابات و … را خوب به یاد داریم.

توهین‌های او به مردمی که به او رای ندادند، توهین‌های چندین‌باره‌اش به منتقدین، نمونه اخیر در توهین مستقیم به دلواپسان روش و محتوای مذاکرات هسته‌ای و …. آیا ما باید هر روز شاهد توهین جدیدی از ایشان باشیم؟ آقا ایشان و رسانه‌های همسو، درصدد خفه کردن صدای مخالف در جامعه هستند؟ آیا این دیکتاتوری بر اساس رای کمتر از نصف مردم است؟ آیا این تشنج‌آفرینی‌ها در عرصه سیاست داخلی، برای کمرنگ کردن اشتباهات در عرصه اقتصادی و سیاست خارجی است؟

رفتارت رو اصلاح کن آقای روحانی! وگرنه مردم اصلاحت می‌کنند، اگر هم اصلاح بشو نباشی، حذفت می‌کنن!

در بعضی بازی‌های آنلاین مثل این، که پرچم کشور بازی‌کننده‌ها رو نشون میده، گاهی با پرچم رژیم کودک‌کش و خونخوار صهیونیستی روبرو میشم.

اینقدر حس انزجار بهم دست میده که نمی‌تونم توصیف کنم.

یاد جنایت‌هاشون و وحشی‌گری‌هاشون می‌افتم و عصبانی و افسرده میشم. عصبانی بودنم که معلومه برای چی و افسرده هم برای این که اینقدر قدرت ندارم که کارشون رو یکسره کنم.

اسلام هم که دست و پای ما رو بسته، اجازه نمیده آدم بره این مردم غاصب و ظالم رو قتل عام کنه و یک چند سالی دنیا رو از لوث وجود اینها پاک کنه.

تو اینجور مواقع، از اون بازی میام بیرون و در واقع زمین بازی رو ترک می‌کنم. با اینکه امتیازم رو از دست میدم، ولی اصلا دوست ندارم پرچم مقدس کشورم در کنار پرچم منحوس یک رژیم حرامزاده قرار بگیره.

در اینترنت هم همچنین، گاهی که به دنبال قطعه کدی یا راه حلی برای یک مشکل برنامه‌نویسی می‌گردم، به وبلاگ‌ها یا مطلبی برمی‌خورم که نویسنده‌اش یک اسرائیلی است. هر چند ممکنه همون مطلب یا ترفند، راه حل مشکلم باشه، اما بدون خوندن مطلب، فحشی نثار همه جنایتکاران و آدمکش‌های تاریخ زمین می‌کنم و صفحه رو می‌بندم و به جستجو ادامه میدم.

دیگه اصلا این یک قاعده است برام که در سایت‌هایی مثل این که اهلیت نویسنده‌اش معلومه، اول ملیت نویسنده رو بررسی می‌کنم و بعد به مطالعه مطلب می‌پردازم.

لعنت خدا بر همه غاصبان و ظالمان و جنایتکاران و کودک‌کشان و خونخواران و وحشیان و اسرائیل و آمریکا و انگلیس خبیث

در میان همه‌ی گزینه‌هایی که پیش روی اوضاع غزه و حمله‌ی وحشیانه رژیم خونخوار و کودک‌کش صهیونیستی قرار دارد، یک راه متفاوت وجود دارد.

مسلح کردن کرانه‌ی باختری جهت گسترش مقاومت

گزینه‌ای که دیشب (۱ مرداد ۱۳۹۳)، آیت الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، آن را مطرح کرد.

این جنایات خارج از تصور، واقعیت ذاتی رژیم گرگ صفت و کودک کشی است که تنها علاجش نابودی و از بین رفتن است. البته تا آن هنگام، مقاومت قاطع و مسلحانه فلسطینی‌ها و گسترش آن به کرانه باختری، تنها راه مقابله با این رژیم وحشی است.

در اینکه رژیم جعلی اسرائیل باید از بین برود و از بین خواهد رفت، شکی نیست. اما مهم برخورد ما با این قضیه است. ما باید ببینیم در کجای این جریان قرار داریم، چرا که تاریخ درباره‌ی ما قضاوت خواهد کرد.

مثلا شما برخورد سازمان ملل رو با این قضیه ببینید. مردک عوضی، رئیس سازمان ملل در میان این همه جنایت و قتل عام این رژیم تروریست، به آنجا سفر کرده و با سخنانی ضعیف می‌گوید: من به عنوان رئیس سازمان ملل نمی‌توانم ساکت باشم!

که در جوابش باید گفت: نمی‌خواد اصلا حرف بزنی، خفه بشی بهتره، مردک احمق، تازه بعد از این همه کشتار میگی نمی‌تونی ساکت باشی!!!

آمریکا و انگلیس جنایتکار هم که تکلیفشون معلومه، همیشه حمایت کرده‌اند، باز هم می‌کنند، بودجه هم تصویب می‌کنند برای تقویت تسلیحات کشتار جمعی این حکومت خونخوار!

حداقل کاری که می‌شود برای فلسطین کرد، ابراز انزجار از این جنایات علیه مردم بی‌گناه و بی دفاع است.

حداقل کار دیگری که می‌شود برای غزه کرد، شرکت در راهپیمایی روز قدس است.

برای ابراز همدردی با این مردم ستمدیده و رنجدیده، حداقل یک روز فریاد می‌زنیم: مرگ بر اسرائیل، مرگ بر امریکا، مرگ بر انگلیس

البته کارهای دیگری می‌شود کرد و در حال انجام است که ان شاء الله نابودی اسرائیل را به صورت عینی تحقق خواهد بخشید.

زنده باد شهید حسن طهرانی مقدم