اعلامیه اسلامی حقوق بشر مصوب 14 محرم 1411 قمری

(مطابق با 5 اوت 1990 میلادی و 14 مرداد 1369 شمسی)

اجلاس وزرای امور خارجه سازمان همکاری‌های اسلامی در قاهره

(یا أَیهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَی وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ) قرآن کریم، سوره حجرات، آیه 13

دولت‌های عضو سازمان همکاری‌های اسلامی، با ایمان به الله، پروردگار جهانیان و آفریدگار کائنات و بخشنده نعمت‌ها، خداوندی که انسان را به بهترین وجه آفریده و به او حیثیت داده و وی را خلیفه خود در زمین گرداند، خداوندی که آبادانی و اصلاح زمین را بر عهده بشر گذارده و امانت تکالیف الهی را بر گردن او نهاده و آن چه در آسمان‌ها و زمین است همگی را تحت تصرف وی قرار داده و با تصدیق رسالت محمد(ص) که خداوند ایشان را به هدایت و آیین راستین فرستاده و وی را رحمتی برای جهانیان، و آزادگری برای بردگان و شکننده‌ای برای طاغوت‌ها و مستکبران گردانیده است، پیامبری که برابری را میان همه بشریت اعلام نموده و هیچ اولویتی برای کسی بر دیگران جز در تقوی قائل نشده، و فاصله‌ها و اکراه را از میان مردم برچید، مردمی که خداوند آنان را از روح واحد آفریده است.

و با در نظر گرفتن عقیده توحید ناب، که ساختار اسلام بر پایه آن استوار شده است، عقیده‌ای که بشریت را فراخواند تا جز خدا، کسی را پرستش نکرده و شریکی برای او قائل نشوند و احدی را به عنوان خدا به جای الله نگیرند، عقیده‌ای که پایه راستین آزادی مسؤولانه بشریت و حیثیت آنان را پی‌ریزی کرده و رهایی انسان از بردگی را اعلان نموده است.

و از برای تحققِ آن چیزهایی که در شریعت جاودان اسلامی آمده است، از جمله پاسداری از دین و جان و خرد و ناموس و مال، نسل، و دیگر امتیازات، چون جامعیت و میانه‌روی در کلیه مواضع و احکام، این شریعت معنویات و ماده را با هم درآمیخت و عقل و قلب را هماهنگ ساخت و میان حقوق و وظایف موازنه به وجود آورد و بین حرمت فرد و مصلحت عمومی تلفیقاتی به وجود آورد و معیارهای قسط را میان طرف‌های ذیربط برقرار کرد تا این که نه طغیانی باشد و نه زیانی.

ضمن تأکید بر نقش تمدنی و تاریخی امت اسلامی که خداوند آن را بهترین امت برگزید، تا این امت یک تمدن جهانی همگون را به بشریت تقدیم نماید، تمدنی که می‌تواند دنیا را به آخرت ربط داده و علم و ایمان را به هم بپیوندد. لذا از چنین امتی، امروزه انتظار می‌رود که به هدایت بشریت گمراه در امواج و مسلک‌هایی که در حال رقابت متضاد هستند اقدام نموده و راه‌حل‌هایی برای مشکلات مزمن تمدن مادی ارائه دهد.

و به جهت ایفای سهم خود در تلاش‌های بشری که مربوط به حقوق بشر است، حقوقی، که هدفش حمایت بشر در مقابل بهره‌کشی و ظلم بوده و تأکید بر آزادی و حقوق او در حیات شرافت‌مندانه‌ای دارد که با شریعت اسلامی هماهنگ است.

با اعتقاد به این که بشریتی که به بالاترین درجات علم مادی رسیده است، پیوسته و در هر زمان نیازمند تکیه‌گاهی ایمانی جهت پاسداری از تمدن خود و عامل حمایت‌کننده از حقوق خویش می‌باشد.

و با ایمان به این که حقوق اساسی و آزادی‌های عمومی در اسلام جزئی از دین مسلمین است، پس هیچ احدی به طور اصولی حق متوقف کردن کلی یا جزئی، یا زیرپا نهادن یا چشم‌پوشی کردن از احکام الهی تکلیفی که خداوند از راه کتاب‌های خود نازل نموده و خاتم پیامبرانش را فرستاده و به وسیله او پایان و اختتامی برای رسالت آسمانی به عمل آورده است، ندارد.

بنابراین، مراعات آنها، عبادت است و کوتاهی از آنها، یا تجاوز بر آنها، منکر است و هر انسانی به طور منفرد، مسؤول پاسداری و اجرای آن است و امت به گونه‌ای هماهنگ در تضمین (مشترک) در قبال آن، مسؤولیت دارد. بدین جهت، دولت‌های عضو سازمان کنفرانس اسلامی بر این اساس، مواد زیر را اعلام می‌نمایند:

خیلی دلم می‌خواست طبق سال‌های پیش یک مطلب راجع به اتفاقات سال گذشته می‌نوشتم، اما اینقدر حرف مگو در سال 92 بود که دیدم بهتره اصلا چیزی ازش ننویسم.

امروز نگاهی به سایت لکه انداختم تا چند تغییر کوچیک که میم.ب خواسته بود رو براش انجام بدم. نگاهی به آمار بازدید هم انداختم. یکی از لینک دهنده‌ها وبلاگ قلم بود. کمی مطالبش رو بالا پایین کردم تا نقدی که نویسنده وبلاگ در مورد فیلم لکه نوشته بود رو پیدا کردم. درست زیر مطلب “لکه سبز”، مطلبی بود با عنوان “کلنا عباسک یا زینب” که توجهم رو به خودش جلب کرد.

دو خط اول رو که خوندم، اسم آشنایی دیدم، احمد رضا بیضایی؛ نویسنده وبلاگ اسکالپل + + + + + +

نویسنده وبلاگ قلم نوشته بود: “این متن از سایت شخصی برادر شهید محمود رضا بیضایی (احمدرضا بیضایی) برگرفته شده است”

پیش خودم فکر کردم: “اِ پس آقای بیضایی برادر شهید بودند و ما نمی‌دونستیم! بعد که مطلب رو خوندم متوجه شدم که …”

متوجه شدم که برادر آقای بیضایی به نام محمودرضا بیضایی (نام مستعار: حسین نصرتی) در تاریخ 29 دی 1392 در سوریه در شن 32 سالگی به فیض شهادت نایل آمده است. او به عنوان مدافع حرم آل الله با تکفیری‌های وحشی جنگید و در اثر اصابت ترکش به ناحیه سر در منطقه زینبیه به شهادت رسید.

آقای بیضایی مطالبی در وبلاگش درباره برادر شهیدش منتشر کرده که من آنها را عیناً در وبلاگ بازنشر می‌دهم. برای خواندن کامل مطالب به ادامه مطلب بروید.

خلاصه مطالبی درباره شهید محمودرضا بیضایی به قلم برادر ارجمند شهید، جناب دکتر احمدرضا بیضایی:

ولادت: ۱۸ آذر ۱۳۶۰، تبریز، ایران

گفت من دوباره عازمم اما قبل از رفتن حرف‌هایی هست که باید به تو بزنم. می‌گویم مثلا؟ می‌گوید اگر من شهید شدم می‌ترسم پدر نتواند تحمل بکند؛ پدر را داشته باش.

گفت من شهید شدم، بنظر تو محل دفنم تبریز باشد یا تهران؟!

…باید به خودمان بقبولانیم که در این زمان بدنیا آمده‌ایم و شیعه هم بدنیا آمده‌ایم که مؤثر در تحقق ظهور مولا باشیم و این همراه با تحمل مشکلات، مصائب، سختی‌ها، غربت‌ها و دوری‌هاست و جز با فدا شدن محقق نمی‌شود حقیقتاً.

نمی‌دانی بارگاه ملکوتی سه ساله امام حسین الان هم چقدر غریب است؛ در محل یهودی‌ها، در مجاورت کاخ معاویه ملعون و در محاصره وهابی‌های وحشی و آدمکش.

تاریخ دوباره تکرار شده و این بار ابناء ابوسفیان و آل سفیان بار دیگر آل‌الله را محاصره کرده‌اند؛ … ولی این بار تن به اسارت آل‌الله نخواهیم داد …

معرکه شام میدان عجیبی است. … در واقع جنگ بین حق و باطل … تمام استکبار، کفار، صهیونیست‌ها، مدعیان اسلام آمریکایی، وهابیون آدمکش بی‌شرف، همه و همه جبهه واحدی تشکیل داده‌اند و هدفشان شکست اسلام حقیقی و عاشورایی، رهبری ایران و هدفشان شکست نهضت زمینه‌سازان ظهور است و بس …

فردای رفتنش در صفحه فیس بوکم نوشتم: باز هم رفت سوریه که بجنگد. دفعه قبل که برگشته بود پرچم القاعده را از یکی از مقرهاشان کنده بود با خودش آورده بود! خدایا! ریشه القاعده را بدست این شیر بچه‌های جیش الخمینی (ره) از بیخ بنیان کن بنما! «…و خلاف آنچه بسیاری می‌پندارند آخرین مقاتله ما به مثابه سپاه عدالت نه با دموکراسی غربی که با اسلام آمریکایی است که اسلام آمریکایی از خود آمریکا دیرپاتر است.» (شهید سید مرتضی آوینی)

خدا شهادت را همیشه به آدم هایی داده که در کار سختکوش بوده‌اند.

می‌دانستم شهادتش حتمی است برای همین یکی دو باری از او طلب شفاعت کردم اما سکوت کرد و هیچوقت از سر شکسته نفسی نگفت «ما لایق نیستیم» یا «ما را چه به این حرفها»

شب «تاسوعا» پیامک زده بود که «سلام. در بهترین ساعت عمرم به یادت هستم؛ جایت خالی.» یکساعت بعدش زنگ زد و گفت که امروز منطقه اطراف حرم را بطور کامل از دست تکفیری‌ها که تا پانصد متری حرم پیش آمده بودند درآوردیم و از سمتی که دست تکفیری‌ها بود وارد حرم شدیم، از امشب هم چراغهای حرم را شبها روشن نگه خواهیم داشت. از اینکه در شب تاسوعا اطراف حرم حضرت زینب (س) را پاکسازی کرده بودند خیلی خوشحال بود.

وسط حرفهایش خیلی محکم گفت: «جانفشانی اصلا کار آسانی نیست» بعد تعریف کرد که آنجا در نقطه‌ای باید فاصله‌ای چند متری را در تیررس تکفیری‌ها می‌دوید و توی همین چند متر، دخترش آمده جلوی چشمش. بعد توضیح داد که تعلقات چطور مانع شهادت شهید است…

این بار که می‌رفت به کسی گفته بود «ایندفعه از کوثر بریدم». (کوثر: کودک معصوم شیرخوارش)

وقتی پیکرش را داخل قبر گذاشتم، از طرف همسر معززش گفتند محمودرضا سفارش کرده چفیه‌ای که از آقا گرفته با او دفن شود. جا خوردم. نمی‌دانستم از آقا چفیه گرفته.

توی اتاقش پوستری از حاج همت روی کمد لباسهایش زده بود که این جمله حاج همت روی آن به چشم می‌خورد: «با خدای خود پیمان بسته‌ام که در راه حفظ و حراست از این انقلاب الهی یک آن آرام و قرار نگیرم»

اهل مطالعه سیاسی بود. خوب هم می‌خواند. در سه – چهار سال گذشته هر وقت فرصتی می‌کرد می‌رفت کتابفروشی‌های انقلاب، بخصوص فروشگاه انتشارات کیهان را گز می‌کرد و با یک بغل کتاب جدید بر می‌گشت.

یکبار گفت: «بنظر من این دست خداست که ظاهر شده و این دیکتاتورها را که حکومتشان مانع ظهور است یکی یکی از سر راه بر میدارد تا مسیر باز شود»

رفتار و کردار او را که مشاهده می‌کردم مرا به فکر وا‌داشت که چگونه او و دوستان جوانش بعد از گذشت نزدیک سه دهه از سال‌های دفاع مقدس و عصر امام خمینی(ره)، همانند خط‌ شکنان عملیات‌های فتح سوسنگرد و خرمشهر با ایمان و انگیزه قوی و شجاعت وصف ناشدنی در حمایت از اسلام و انقلاب اسلامی و دفاع از حریم اهل‌بیت (ع) مردانه ایستاده و مرگ را به بازیچه گرفته‌اند.

یادم می‌آید در مرحله سوم عملیات، مدافعین حرم با مشکل کمبود نیرو برای ادامه عملیات مواجه شده بودند، محمودرضا به آنها گفته بود: من به‌ همراه پنج نفر دیگر داوطلبان حاضرم کار دفاع از منطقه هم‌جوار نیروها را تا صبح به‌ عهده بگیرم تا امنیت منطقه جدید متصرفی، تأمین شده و عملیات متوقف نشود. … فرمانده منطقه از این پیشنهاد بسیار تعجب کرد و با حالتی خاص گفت: مگر می‌شود؟! مترجم به او گفت: حسین ایرانی است! یعنی اینکه ایرانی‌ها با بقیه فرق داشته و شجاعت فوق‌العاده‌ای دارند. فرمانده عرب سرش را به‌ علامت رضایت تکان داد و گفته‌ او را تصدیق نمود.

او یکی از ثمرات انس با فرهنگ دفاع مقدس و همین کتابها و خاطرات و گفتن‌ها و نوشتن‌ها و مستندها بود. دانش آموز بود که با حاج بهزاد پروین قدس (عکاس جنگ) در تبریز رفاقتی بهم زده بود.

هر سال، عاشورا را در مقتل شهدای فکه حاضر می‌شد.

با شیعیان کشورهای لبنان، عراق، بحرین، سوریه و… آشنایی داشت … با لحن خاصی گفت: شیعه‌های ایران هیچ جای دنیا پیدا نمی‌شوند!

گفت: «شهادت شهید مرادی خیلی‌ها را خجالت زده کرد»

گفت تکفیری‌ها از ما و نام امام خمینی (ره) بشدت می‌ترسند!

قبل از میدان تیر رفتن گفت: «ده تا تیر به هر نفر می‌دهیم. سعی کنید استفاده کنید از این فرصت. استفاده هم به این است که در این وضعیت حساسی که جهان اسلام دارد و به مجاهدت ما نیاز هست، اینجا بدون نیت نباشید؛ بنابراین نیت کنید و بزنید.»

از او پرسیدم: نوارها را چکارشان کردی؟! گفت ریختمشان دور! گفتم: تو که می‌گفتی اینها از ارشاد مجوز گرفته‌اند و مجازند…؟ گفت: فکر کردم دیدم مگر مهر امام زمان (عج) خورده پشتشان که مجاز باشد؟!!! شانزده سال داشت آن موقع.

هیچوقت برای من لطیفه تعریف نکرد، شوخی نکرد، سرکارم نگذاشت… ادبش چیزی بود برای خودش. این اواخر وقتی معانقه می‌کردیم، شانه‌ام را می‌بوسید. آب می‌شدم از این حرکتش.

یکی از همرزمانش می‌گوید: «من بستن کمربند را از محمودرضا یاد گرفتم. توی سوریه هم که رانندگی می‌کرد، تا می‌نشست کمربند را می‌بست. یکبار در سوریه به من گفت: محسن! می‌دانی چقدر مواظب بوده‌ام که با تصادف نمیرم؟!»

یکبار در خانه صحبت وصیتنامه شد، به پوستر «حاج همت» روی کمدش اشاره کرد و گفت: «وصیت من این است». روی این پوستر که هنوز هم آنجاست، نوشته: «با خدای خود پیمان بسته‌ام تا آخرین قطره خونم، در راه حفظ و حراست از این انقلاب الهی یک آن آرام و قرار نگیرم.»

شهادت: ظهر روز یکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۲ مصادف با ولادت حضرت رسول (ص)، زینبیه، سوریه

سایت رسمی فیلم لکه

برنده فانوس زرین بهترین فیلم و بهترین کارگردانی از چهارمین جشنواره مردمی فیلم عمار در بخش فیلم داستانی نیمه بلند

به کارگردانی محمدباقر مفیدی کیا

افتتاح شد

http://www.lakkemovie.ir

فعلا چند بخش رو در سایت راه‌اندازی کردیم، تا کم کم تکمیلش کنیم.

اکنون عکس‌هایی از صحنه و پشت صحنه فیلم لکه و تعدادی از بازتاب‌های فیلم لکه در خبرگزاری‌ها و سایت‌های دیگر قابل دسترسی هستند.

همچنین پیوند ثبت نام اکران در دسترس است.

پوستر فیلم لکه، تیزر فیلم لکه، فیلم پشت صحنه لکه، نظرات دیگران درباره فیلم لکه، نقد و بررسی کارشناسان و صاحب‌نظران درباره این فیلم و موسیقی تیتراژ فیلم بر روی سایت گرفته است.

خبر افتتاح در وبلاگ کارگردان: افتتاح سایت رسمی فیلم لکه

http://www.mbmofidikia.blogfa.com/post-308.aspx

هرکس این چهار صفت را از خود دورکند، هیچ‌گاه حادثه و واقعه ناخوشایندى، متوجه او نخواهدشد:

۱- عجله، بدون تأنّى و دقت، تصمیم‌گیرى کند یا کارى را اجراء نماید (عجله غیر از سرعت در عمل است).

۲- لجاجت، یکى از مسائل خطرناک و بلاهاى دامن‌گیر، اصرار و پافشارى ناحق، در مسأله‌اى است که چون این حرف را گفته و یا چنین موضعى اتخاذ کرده حاضر نیست عقب‌نشینى کند و لو خلاف آن ثابت شود.

۳- مغرورشدن و خودشگفتى، که انسان نقص‌ها و ضعف‌هاى خود را ندیده و احیاناً محسناتش را بزرگ بشمرد.

۴- کاهلى و سستى، کار امروز را به فردا افکندن و تأخیر انداختن.

پدر گرامی بنده یک راننده زحمتکش آژانس هستند.

ایشون هر از گاهی خاطره‌های نو و دست اولی رو برای ما تعریف می‌کنند.

دو سه ماه پیش تعریف کرد که:

زنگ خورد و داشتم می‌رفتم که مسافر رو سوار کنم، دیدم که یکی از همسایه‌های آژانس کنار خیابون داره با ماشینش کلنجار میره، جوش آورده بود و آب می‌خواست که بریزه تو رادیاتور. زدم کنار و دبه ۴ لیتری آب رو درآوردم و بهش دادم. قلپ اول رو که ریخت، متوجه بوی بنزین شد! خدا رو شکر که به سبک پیکان سوارها، آب رو کل موتور نریخت، وگرنه اگر موتورش آتیش می‌گرفت، کسی نمی‌تونست خاموشش کنه!

دیروز اومده تعریف می‌کنه:

یکی از بچه‌های آژانس بنزین تموم کرده بود. من هم چون آمپر ماشین خرابه و همیشه یک چهار لیتری بنزین عقب ماشین نگه می‌دارم، صندوق رو زدم بالا و چهار لیتری رو بهش دادم و راه افتادم به سمت مسیر خودم. چهار لیتری رو خالی کرد تو باک. یکی دو ساعتی استارت می‌زده و ماشین روشن نمی‌شده، تا اینکه دوباره زنگ زد بهم که لطفا یک چهار لیتری دیگه بنزین برام بیار، مثل اینکه موتور بنزینش ضعیفه، نمی‌تونه بکشه! وقتی رفتم دبه آب رو از عقب ماشین بردارم که خالی‌اش کنم و توش بنزین بریزم و ببرم براش، دیدم که ای دل غافل، اونی که الان عقب ماشینه، بنزینه و اونی که تو باک بنزین رفیقمون خالی شده، آب بوده! خلاصه از ساعت ۱۱ تا ۷ بعدازظهر درگیر بود.

نتیجه اخلاقی: اگر خواستید به کسی کمک کنید، یا خواستید از کسی کمک بگیرید، حواستون رو خوب جمع کنید.

همیشه یادتان باشد در مواقعی که استرس و هیجان بیشتر است امکان اشتباه هم بیشتر است.