سایت لنزور را می‌توان یک شبکه اجتماعی بر پایه عکس و تصویر قلمداد کرد.

در این سایت روزانه هزاران تصویر به اشتراک گذاشته می شود و صدها هزاران لایک می خورد و کمتر از آن نظر گذاشته می‌شود.

گرچه نمونه‌های خارجکی این سایت نیز قبلا وجود داشت، اما به خاطر زبان فارسی سایت، دسترسی آسان، نرم افزار تحت موبایل و مدیریت و نظارت ایرانی، با استقبال خوب کاربران روبرو شده و هر روز بر کاربران آن افزوده می‌گردد.

صفحه اول سایت لنزور، عکس‌هایی برگزیده در میان عکس‌های آپلود شده توسط کاربران را نمایش می‌دهد.

هر کاربر برای خود صفحه ای دارد که می‌تواند شامل چندین آلبوم و یا عکس باشد.

ارتباط با دوستان به صورت دنبال کردن، لایک کردن، نظر گذاشتن و صدا زدن است.

گاهی در لنزور، جشنواره‌ها و یا مسابقاتی نیز برگزار می‌گردد که معمولا اسپانسر دارد.

به لنزور بپیوندید.

راستی این هم آدرس من در لنزور: http://www.lenzor.com/daszarrin

ای یاد تو شورافکن و پیغام تو پر جوش
آوای تو نجوای هزاران لب خاموش
آنجا که تو رخساره نمایی همه چشمند
وانجا که سخن ساز کنی جمله جهان گوش
در سینه ترا گر نه غم خلق جهانست
از نای تو شکوای قرون از چه زند جوش
فریاد تو ویران‌گر بنیان نفاق است
ای پرچم توحید ترا زیب بر و دوش
بانگ تو خروشی است ملامت‌گر تاریخ
برخاسته از نای هزاران لب خاموش
بد خواه تو حشر سرافکنده خویش است
همراه تو با عزت و اکرام هم‌آغوش
تا بر ورق دهر نشیند سخن عشق
هرگز نکند یاد ترا خلق فراموش
پاس تو نگهدارد و جاه تو شناسد
هر با خبر از دانش و هر بهره‌ور از هوش

شعر استاد حمید سبزواری در مدح رهبر معظم انقلاب

برخیزید برخیزید برخیزید

برخیزید ای شهیدان راه خدا
ای کرده بهر احیای حق جان فدا
کز قطره قطره‌ی خون پاک شما
می‌روید تا ابد در وطن لاله‌ها

برخیزید برخیزید

برخیزید رهبر آمد کنون در کنارتان
تا سازد غرقه در بوسه خاک مزارتان
تا گیرد خونبهای شهیدان ز اهرمن
باز آمد رهبر ما پی یاری وطن

برخیزید برخیزید

جاویدان زندگی جوشد از خاک هر شهید
باز روید لاله از تربت پاک هر شهید
ای انسان چون شهادت سر آغاز زندگیست
مرگ سرخ رمز آزادی و راز زندگیست

برخیزید برخیزید

برخیزید ای شهیدان راه خدا
ای کرده بهر احیای حق جان فدا
کز قطره قطره‌ی خون پاک شما
می‌روید تا ابد در وطن لاله‌ها

برخیزید برخیزید

در عالم مایه سرفرازی شهادت است
پیش ما مرگ در راه ایمان سعادت است
هر کس او در ره عدل و دین ره‌سپر شود
در این ره گر دهد جان ز کف زنده‌تر شود

برخیزید برخیزید

از دشت کربلا هر زمان آید این پیام
در راه عزت و افتخار و شرف قیام
تا انسان تن رها سازد از بند بندگی
عاشورا بر مجاهد دهد درس زندگی
شاعر: حمید سبزواری

مردم را نمی‌توان به زور به بهشت فرستاد، ولی منتقدان و مخالفان را می‌توان به زور به جهنم فرستاد.

این منطق رئیس جمهور منتخب کمتر از نصف مردم درباره بهشت و جهنم است.

آنگاه که دلسوزان و فعالان فرهنگی، توصیه به امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، رئیس جمهور از به زور فرستادن مردم به بهشت انتقاد می‌کند!

و آنگاه که دلسوزان و فعالان سیاسی، مذاکرات حوزه سیاست خارجی را نقد می‌کنند، آن‌ها را به جهنم حواله می‌دهد! البته بعد از اینکه آن‌ها را افراطی، بی‌شناسنامه، کلاهبردار و … برچسب زده است.

آقای روحانی فکر می‌کند هنوز در تابستان ۹۲ هستیم که سرخوش و سرمست از پیروزی در انتخابات، خود را میزان اعتدال و دیگران را هر که باشد، نماد افراط و خشونت و … معرفی می‌کند.

باید به ایشان یادآور شد که انتخابات بیش از یک سال است که تمام شده و شاید شما این حرف‌ها به این خاطر می‌زنید که صورت مساله را عوض کنید و مردم، وعده‌های انتخاباتی شما را فراموش کنند.

یکی از روزنامه‌ها که سیاست یکی به نعل و یکی به میخ را در پیش گرفته است و در نقد آقای روحانی، لگدی هم به سمت آقای احمدی نژاد پرت کرده تا شدت عصبانیت طرفداران روحانی را کنترل کند، ادبیات دو سال اخیر روحانی را با احمدی نژاد مقایسه کرده و در پایان نتیجه گرفته: “سعی کنید همان حسن روحانی باشید، زیرا همان یک محمود احمدی نژاد برای ما کافی است!”

غافل از اینکه احمدی نژاد اگر گفت: «آب را بریز آنجایی که می‌سوزد…»، «آن قدر قطعنامه صادر کنید که قطعنامه دانتان پاره شود…»، «یقه شان را می‌گیریم و سرشان را به سقف می‌کوبیم…»، «اون ممه رو لولو برد» و …  ؛ همه‌ی این‌ها را به بیگانگان می‌گفت نه هموطنان خودش! خونسردی احمدی نژاد در مقابل منتقدان و ادب او در برخورد با مخالفان، غیرقابل انکار است. حال چگونه رفتار این دو با هم قابل مقایسه است؟!

آمار عصبانیت‌ها و رفتارهای دور از عرف آقای روحانی روزافزون است.

همه عصبانیت او در مناظره ۸ نفره، عصبانیتش در گفتگوی ویژه خبری، عصبانیتش در دیدار با دانشجویان در زمان انتخابات و … را خوب به یاد داریم.

توهین‌های او به مردمی که به او رای ندادند، توهین‌های چندین‌باره‌اش به منتقدین، نمونه اخیر در توهین مستقیم به دلواپسان روش و محتوای مذاکرات هسته‌ای و …. آیا ما باید هر روز شاهد توهین جدیدی از ایشان باشیم؟ آقا ایشان و رسانه‌های همسو، درصدد خفه کردن صدای مخالف در جامعه هستند؟ آیا این دیکتاتوری بر اساس رای کمتر از نصف مردم است؟ آیا این تشنج‌آفرینی‌ها در عرصه سیاست داخلی، برای کمرنگ کردن اشتباهات در عرصه اقتصادی و سیاست خارجی است؟

رفتارت رو اصلاح کن آقای روحانی! وگرنه مردم اصلاحت می‌کنند، اگر هم اصلاح بشو نباشی، حذفت می‌کنن!

در بعضی بازی‌های آنلاین مثل این، که پرچم کشور بازی‌کننده‌ها رو نشون میده، گاهی با پرچم رژیم کودک‌کش و خونخوار صهیونیستی روبرو میشم.

اینقدر حس انزجار بهم دست میده که نمی‌تونم توصیف کنم.

یاد جنایت‌هاشون و وحشی‌گری‌هاشون می‌افتم و عصبانی و افسرده میشم. عصبانی بودنم که معلومه برای چی و افسرده هم برای این که اینقدر قدرت ندارم که کارشون رو یکسره کنم.

اسلام هم که دست و پای ما رو بسته، اجازه نمیده آدم بره این مردم غاصب و ظالم رو قتل عام کنه و یک چند سالی دنیا رو از لوث وجود اینها پاک کنه.

تو اینجور مواقع، از اون بازی میام بیرون و در واقع زمین بازی رو ترک می‌کنم. با اینکه امتیازم رو از دست میدم، ولی اصلا دوست ندارم پرچم مقدس کشورم در کنار پرچم منحوس یک رژیم حرامزاده قرار بگیره.

در اینترنت هم همچنین، گاهی که به دنبال قطعه کدی یا راه حلی برای یک مشکل برنامه‌نویسی می‌گردم، به وبلاگ‌ها یا مطلبی برمی‌خورم که نویسنده‌اش یک اسرائیلی است. هر چند ممکنه همون مطلب یا ترفند، راه حل مشکلم باشه، اما بدون خوندن مطلب، فحشی نثار همه جنایتکاران و آدمکش‌های تاریخ زمین می‌کنم و صفحه رو می‌بندم و به جستجو ادامه میدم.

دیگه اصلا این یک قاعده است برام که در سایت‌هایی مثل این که اهلیت نویسنده‌اش معلومه، اول ملیت نویسنده رو بررسی می‌کنم و بعد به مطالعه مطلب می‌پردازم.

لعنت خدا بر همه غاصبان و ظالمان و جنایتکاران و کودک‌کشان و خونخواران و وحشیان و اسرائیل و آمریکا و انگلیس خبیث